Ik begin te gillen. Ik ren rondjes door het huis doe rare dansjes. “Aangenomen!” Roep ik. “Ik ben aangenomen om naar Praag te gaan! Ze vonden mijn bief ‘outstanding’!”
Nu de rust in mijn hoofd is wedergekeerd, wordt het tijd voor de eerste voorbereidingen. Voor mij bestaat dat uit twee voorname dingen.
Ten eerste wil ik mij verder verdiepen in het onderwerp. Het programma heet niet voor niets “Education: The Future of School”. Er schieten losse flarden door mijn hoofd als ik denk aan de toekomst van scholen, de toekomst van het onderwijs. ‘Passend onderwijs’  en ‘onderwijsexpert’  zijn termen die door mijn hoofd schieten. Maar ook termen vanuit het kind, zoals ‘plezier hebben’  en ‘basisbehoeften’ spelen een grote rol in mijn visie op de toekomst van onderwijs. Hoe precies, daar ga ik de komende tijd extra tijd en aandacht aan besteden. Eén ding is zeker: de toekomst van het onderwijs is niet alleen heel belangrijk voor de kinderen die de komende decennia onderwijs moeten volgen, maar het is ook belangrijk voor de leerkrachten die in die periode voor de klas moeten staan. De leerkracht moet, in ieder geval in Nederland, pikken wat de Minister van Onderwijs de komende jaren voor hen in petto heeft.
Ten tweede: Praag! Eind 2012 ben ik een lang weekend in Praag geweest. Ondanks dat het geen grote stad is, is het wel een stad die mijn hart direct veroverde. De straten, het centrum, het water. Je kan overal wandelend naar toe. In zekere zin heeft het iets weg van het centrum van Amsterdam. Het is een stad waar ik mij direct thuis voelde. Mijn reisboekje heb ik inmiddels weer uit de kast gepakt. In het programma staat welke culturele en sociale activiteiten ondernomen gaan worden en ik ga mij daar al eens even goed over inlezen. En, niet te vergeten, ook mijn ‘Hoe en wat in het Tsjechisch’  is uit de kast gehaald. Ook al zal de voertaal met name Engels zijn, kan het geen kwaad om weer even ‘ja’, ‘nee’, en ‘bedankt’  in het Tsjechisch te weten.
I’m looking forward to this experience!  Už se na to těším!