Het kan bijna niemand ontgaan zijn. De afgelopen dagen staan, naast de Grote Rekendag gisteren nationaal en de internationale week van autisme, in het teken van debatten rondom de maximum van de klassengrote, gestart door het initiatief ‘Stop de overvolle klassen’. In de media heeft dit initiatief veel aandacht gekregen. Zo heeft het initiatief niet alleen ruim 11.000 volgers op facebook, maar waren er zelfs bijna 47.000 verontruste burgers die het initiatief tegen de plofklas online hebben getekend. Zowel ouders als leraren en docenten hebben hun zorgen kunnen uitspreken via dit initiatief. Ook de leerling geeft aan het niet te zien zitten om straks in klassen van 36 leerlingen te zitten. Vandaar dat ‘Stop de overvolle klassen’ dit maximum terug wil dringen naar 24.

Ik heb lang nagedacht over de volle klassen. Het is duidelijk dat staatssecretaris Dekker alleen een onderzoek heeft gelezen over klassenmanagement en dat het in kleine klassen net zo onrustig kan zijn als in volle klassen. Dekker is dus een manager en geen onderwijzer. Het is namelijk nog tot daar aan toe dat er 36 leerlingen in een klas mogen zitten. Een beetje klassenmanagement lost veel drukte op. Wat mij dwars zit is de ruimte waar die 36 kinderen straks in moeten. Die moeten in dezelfde ruimte zitten als waar nu 26 kinderen zitten, want er is geen geld om nieuwe schoolgebouwen neer te zetten met ruimere klaslokalen. Kinderen krijgen het benauwd, de leraren hebben hoofdpijn en er is geen ruimte voor een extra tafel waar verlengde instructie gegeven kan worden aan een groepje kinderen. Dat verontrust mij. De kwaliteit van het onderwijs gaat dus wel degelijk achteruit.

Om nog maar te zwijgen over het extra werk voor de leerkracht. Elke dag van elk vak 36 schriften nakijken, van 36 leerlingen dossiers bijhouden, voor 36 leerlingen rapporten schrijven en oudergesprekken voeren met ouders van 36 leerlingen. Ik ben benieuwd: hoeveel krijgen wij extra betaald voor de extra uren die wij op school zullen moeten doorbrengen? Een retorische vraag.

Heeft elk kind recht op kwalitatief goed onderwijs in een kwalitatief goede ruimte met kwalitatief goede materialen? Blijkbaar vind de staatssecretaris van niet. En dat terwijl Nederland zo graag bij de top van goede onderwijslanden wilt horen met excellente (Master) leraren. Net zoals in Finland. Daar waar in Finland de leerkracht dezelfde status heeft als een chirurg en hetzelfde betaald krijgt als een advocaat. En dat terwijl de klassen minder groot zijn en de werkdruk dus lager. Het is in het voortgezet onderwijs zelf zo dat Finse docenten maar tweederde van het aantal lesuren maken dan de Nederlandse docenten, om de werkdruk voor de docenten te verlagen en hen de ruimte te geven aandacht te geven aan de lesvoorbereiding.

Waar Nederland wel geld aan uit wilt geven is het begeleiden van jonge afgestudeerde juffen en meesters. Het valt de overheid op dat veel jonge afgestudeerde leerkrachten geen werk hebben. De werkdruk is volgens hen toch te hoog! Dat er weinig banen in het onderwijs zijn wordt vergeten. Niet alleen vergeten, er wordt zelfs gezegd dat de afgestudeerde een invalbaan moet aannemen, want invalbanen zijn er genoeg in het onderwijs. Nu neem ik daar persoonlijk niet genoegen mee. Al sinds mijn achttiende woon ik op mijzelf en kan ik dus niet leven van af en toe een dagje iemand vervangen die de griep heeft. Ik heb het opgelost door in de kinderopvang te gaan werken zodra ik afgestudeerd was. Dat er dus veel werkloosheid heerst onder afgestudeerde juffen en meesters ligt niet alleen aan de werkdruk. Niet te vergeten is het feit dat we ouderen laten doorwerken omdat zij meer ervaring hebben. Geen jonkies voor de klas dus, maar oudere die vastzitten aan een school vanwege een oud contract. Misschien kan daar iets aan gedaan worden?

Nederland heeft nog veel te leren wat betreft het onderwijs. Mijn hoop gaat uit naar de toekomst, waar staatssecretaris Dekker gaat denken vanuit de leerling, leerkracht en ouder en het belang van goed onderwijs. Tot die tijd houd ik het initiatief ‘Stop de overvolle klassen’ goed in de gaten en zal op mijn eigen manier een bijdrage leveren: mensen om mij heen inlichten, over dit onderwerp schrijven en mijn handtekening zetten onder dit initiatief.