Soms voel ik mij net een telefoon. De hele dag door krijgt de telefoon informatie binnen, gewenst of ongewenst. De hele dag door worden er gesprekken ontvangen en krijgt de telefoon continu allerlei prikkels binnen. De batterij raakt gedurende de dag leeg. Als de batterij op is, stoppen wij deze in de oplader om weer energie te krijgen. Terwijl de telefoon oplaadt, krijgt het nog steeds informatie binnen om te verwerken en is hij na het opladen weer helemaal klaar voor gebruik, of hij nou voor 50 procent is opgeladen of voor 100 procent.

Zo is het bij mij ook. Ik lag gisteren in bed en voelde mij net zoals mijn telefoon. Ik was even leeg als mijn telefoon, nog zo’n 20 procent over voordat ik uit zou vallen. En ik ga denken. Ik krijg continu informatie binnen in de vorm van gedachtes en prikkels. De gedachte aan slapen, hield mij wakker. Want ik vind slapen iets heel bijzonders. Wij levende wezens zijn de hele dag bezig. In plaats van dat we onszelf aansluiten doormiddel van een draadje aan de stekker in het stopcontact, doen wij onze ogen dicht en komen terecht in een soort trance. Je bewustzijn is op dat moment ergens anders. Echter krijg je nog steeds prikkels binnen. In je dromen schijn je van alles te verwerken en als de katten in de woonkamer een vaas omgooien word ik er wakker van. Fascinerend toch?

Voor kinderen is slapen nog belangrijker, omdat zij dit regelmatiger doen. Dit heeft niet zo zeer te maken met hun energielevel. Energie hebben kinderen vaak genoeg. Het heeft met name te maken met de verwerking van prikkels, die zij kunnen verwerken als zij in een diepe slaap zijn. Voor kinderen is de wereld iets nieuws, waarbij ontdekken een belangrijke rol speelt en slapen het ontdekken verwerkt. Als een kind iets nieuws heeft geleerd, moet het dit verwerken. Doordat kinderen nog niet de vaardigheden hebben om op zichzelf te kunnen reflecteren, doet het onderbewustzijn dit. En daar is geen beter moment voor dan tijdens het slaapje tussen de middag, of het slapen na een warme maaltijd en een warm bad.

Natuurlijk rust niet alleen het bewustzijn uit, maar ook het lichaam. Denk maar eens aan het feit dat voor elke stap die jij zet, een kind er wel twee of drie moet zetten. Dan is die vijfhonderd meter naar de supermarkt nog best een eind! Dit herken ik ook in mijzelf trouwens, omdat ik zelf ook niet de grootste ben en vaak twee stappen moet zetten waar anderen er maar één hoeven te zetten. De batterij gaat dan toch net iets sneller leeg.

Wat ik eigenlijk zeggen wil is dat op tijd naar bed gaan niet alleen verstandig, maar ook cool is. Slapen is iets raars en voelt wel eens aan als ‘zonde van de tijd’. Zo ervaar ik het tenminste. Toch is het mijn favoriete hobby, omdat slapen ook juist dat moment is waarop je (on)bewust kiest voor  ‘ik ben er even niet’ en je verwerkt ook nog eens van alles zonder daar iets voor te doen. Slapen is fascinerend.