Waiting for class to start

Twee maanden geleden kwam ik thuis van een week Praag, waar ik veel nieuwe internationale vrienden heb gemaakt die allemaal met onderwijs betrokken zijn. Tijdens deze week hebben we gedurende vijf dagen allerlei colleges gevolgd met betrekking tot onderwijs, lesgeven en leerlingenzorg. Dr. Dana Moree, een Tsjechische vrouw werkzaam aan de Charles University in Praag mocht het spits afbijten. Na een korte introductie over leerzame momenten in het mensenleven, heeft zij ons vooral bijgeschoold in het onderwijs tijdens het communisme en de periode erna als het gaat om multiculturele verschillen. Voor 1989 was er geen multiculturele educatie. Pas sinds 2004 heeft Tsjechië een nieuw onderwijssysteem. Dit betekent dat er in de tussentijd weinig veranderd is. Tussen 1989 en 2004 kregen kinderen les uit dezelfde boeken als voorheen. Zoals Dr. Moree vertelde: “They just changed the word ‘communist’ into ‘socialist’ in every book.”  Interessant is de discussie die hierop volgt. Naast het Westerse onderwijssysteem waar ik bekend mee ben, heb ik ook vriendschappen mogen sluiten met mensen uit Oost Europa en Rusland. Zij denken verschillend over deze periode en het huidige onderwijssysteem. Zoals mijn Russische classmate vertelde: “We still teach that way, and I think we teach the right things.” Voor mij is het een gelegenheid geweest om kennis te mogen maken met verschillende onderwijssystemen, waarbij deze discussie er voor mij uitsprong. Ik kan mij voorstellen dat iedereen vanuit zijn eigen gewenning het, zeker gedeeltelijk, eens is met zijn huidige onderwijssysteem. Mooi is dat iedereen openstaat voor andermans verhalen, suggesties en ideeën.

Maar er zijn meer lectures geweest. Vanuit mijn studie hoopte ik op diepgang binnen zorgleerlingen, leerachterstanden en gedragsproblemen. Hier zijn twee docenten  met ons mee aan de slag gegaan. Dr. Patrikakou uit de V.S. en Dr. Madigan uit Engeland De visies over zorgleerlingen vanuit hun achtergrond zijn mij niet nieuw. De artikelen die ik lees voor mijn studie komen over het algemeen uit deze landen en hoe zij omgaan met zorgleerlingen is niet vernieuwend, maar wel een goede reminder. The teacher matters. Het kind is niet het probleem, de handelingsverlegenheid van de leraar kan ervaren worden als een probleem en daar kan aan gewerkt worden. Handelingsalternatieven kunnen besproken worden. Meervoudige intelligentie wordt besproken, evenals sociale achtergronden van kinderen en de omgang met ouders.

Zorgboerderij ‘Toulcuv Dvur’

Daarnaast zijn we naar Toulcuv Dvur geweest, een zorgboerderij in de buitenwijken van Praag. Een zorgboerderij voor kinderen in de kleuterleeftijd om te leren om te gaan met hun, meestal lichamelijke, handicap. De behandeling bestond uit het verzorgen van de geiten, koeien en varkens en daarnaast het rijden op paarden met speciale zadels. Helaas waren zowel de kinderen als de paarden op vakantie, anders was dit waarschijnlijk een inspirerend uitje geweest. Het zelfgeproduceerde eten van de dieren was overigens wel inspirerend!

Inspirerend was Doc. Kalous, uit Praag. Hij heeft de link gemaakt naar the future of education. Je maakt een kind niet klaar voor de rest van zijn leven, school is al zijn leven. Daarnaast heeft deze man mij geïnspireerd met een aantal van zijn uitspraken. “Political changes are hard. You can’t change the world on your own.” So true.
“You’re not only a teacher, you’re also a futurist.” So true.
“Rewarding can be corruption.” True? Ik dacht meer aan externe motivatie. Dit zet aan tot denken.
En dan als laatste, waarbij het gaat om de toekomst van het kind: “Work-Buy-Consume-Die.” Yes, that is true.

Al met al kan je je voorstellen dat het een week was met veel cultuurverschillen, input en uitingen. En dat allemaal in Gröbeho Vila, Praag. Het was een week vol interessante eye-openers, waar ik nog vaak aan terugdenk.

Work – Buy – Consume – Die