Sinterklaas is nog niet weg, of de kerstspullen staan alweer in de klas. Letterlijk, want de Sint was woensdag 3 december al op school en diezelfde middag stonden de kerstspullen klaar. Zelf vier ik thuis ook nog Sinterklaas, dus ik was nog niet in de kerstsfeer. Toch kon ik er het weekend na de Sint niet meer onderuit: Kerst is gekomen. Met hulp is snel de boom opgezet en wordt de klas verder versierd met lichtjes. ’s Ochtends gaat het grote licht uit en wordt er gewerkt met sfeerverlichting. De uitstraling is gezellig en het kerstgevoel begint te komen.

In het ZMOK onderwijs is het aspect ‘vrede op aarde’ soms ver te zoeken. De vakantie komt eraan en de winterdip is te merken bij de kinderen. Ze zijn moe, zoeken conflict opmet elkaar en ze zijn brutaal ten top. Ik ben uitgemaakt door een teleurgestelde jongen voor ‘stom mens’ omdat hij werd aangesproken op zijn gedrag toen hij zijn tong uitstak. Een ander heeft mij een hoer genoemd en mijn moeder bedreigd omdat ik op zijn fysieke agressie reageerde door hem rustig te laten worden in de stille kamer. Het is zelfs zo, dat de jongen dit een ochtend lang heeft volgehouden. Naast leerkracht ben ik dus ook in te huren als portier en bewaker. Mocht iemand interesse hebben…
Vrede op aarde is iets wat kinderen onderling ook nog moeten leren. “Juf, hij raakt mijn tafel aan!” en “Juf, hij kijkt bijna naar mij.” Zijn van die voorkomende dingen waar ik langzamerhand mijn hoofd van laat hangen en ga schudden. Inmiddels reageer ik maar met: “Ik zie dat je het vervelend vindt.” Om het daar maar bij te laten, want ondertussen zie ik een ander kind onder de tafel zijn buurman schoppen en ruik ik dat een andere jongen zich binnen enkele seconden naar het toilet moet begeven.  Ja, het is tijd voor vakantie.

Om het mijzelf zo aangenaam mogelijk te maken, heb ik genoeg kerstkleurplaten voor een weeshuis geprint. Als kinderen druk worden of ongezellig, stop ik waar we mee bezig zijn. Ik laat de kinderen opruimen, deel kleurplaten uit en zet classic fm op. “Mooie muziek, juf,” zegt een jongen van vijf, en hij begint te kleuren. Hoewel de timer op een kwartier stond, merk ik dat de kinderen heel ontspannen aan het kleuren zijn. Ik zeg: “Steek je vinger eens op als je het fijn vindt om nog langer te blijven kleuren met deze muziek op?” Van alle kinderen gaat een hand omhoog, de andere handen zijn ondertussen nog bezig met tekenen. Ik voel een serene rust. Ik deel complimenten uit, heb de mogelijkheid om bij elk kind even langs te lopen en naar de mooie creaties te kijken. De sfeer is ontspannen. We kleuren tot de dag voorbij is.