Vandaag, 15 maart 2019, leg ik voor het eerst mijn werk neer. En dat terwijl ik mijn werk ontzettend leuk en belangrijk vind. Waarom ik toch staak? Simpel. Zo begon ik mijn blog acht maanden geleden. En vandaag leg ik weer mijn werk neer. Maar wat is er in de tussentijd gebeurd?

Het was volop in het nieuws, het onderwijs krijgt er 460 miljoen euro bij! Even sprong ik in de lucht en was ik blij en enthousiast. Totdat ik hoorde dat het om een eenmalige investering ging. Mijn blog over salarisschalen (kom ik zo op terug, want ook daar is van alles in gebeurd) blijft, want met een eenmalige investering kan je hoogstens een bonus uitdelen en niet de komende tientallen jaren een hoger loon garanderen. Jammer. Want het mag duidelijk zijn dat ik, met mijn 28 jaar, in mijn eentje van het onderwijssalaris geen huis had kunnen kopen in de grote stad op dit moment (maar dat ligt uiteraard niet alleen aan het salaris dat ik verdien maar ook aan allerlei andere factoren zoals de overspannen woningmarkt).

Geld naar zij-instromers, dat is een prima plan. Mensen die willen werken in het onderwijs de juiste opleiding laten volgen en aan het werk zetten om het lerarentekort tegen te gaan lijkt me goed. Ook op mijn school is de zij-instromer een succesverhaal en dat vind ik super! Maar is het met een eenmalige investering opgelost? Hebben we over zo’n anderhalf jaar (de tijd die we ongeveer hebben om het geld te besteden) genoeg zij-instromers opgeleid om het lerarentekort te doen stoppen?

Ik kan op alle andere punten waar het geld naartoe zou gaan wel even een kritische noot geven, maar dan schiet ik misschien mijn doel voorbij. Wel wil ik aanstippen, dat het mijn angst is dat het geld (of het nou om deze 460 miljoen gaat of een structurele oplossing) wordt weggehaald bij andere sectoren die, naar mijn bescheiden mening, het geld ook verdienen en nodig hebben. Denk aan de zorg of het tegengaan van klimaatverandering.

Dat ik het graag anders zie, is duidelijk. We staken omdat het anders móét. Dus waar ik van schrok de afgelopen acht maanden, tussen de twee stakingen door?

De befaamde LA/LB/LC salarisschalen hebben een nieuwe naam L10/L11/L12. Weinig creatief zoals u ziet, deze vernoeming had leuker gekund, maar het zij zo. Wat ons werd verteld is dat er niks zou veranderen, je werd gewoon automatisch overgezet in de nieuwe schaal. Toen pakte ik eens even de nieuwe functieomschrijvingen erbij, naar aanleiding van een brief vanuit het MT van de school waar ik werk. En wat blijkt? Er zit wel degelijk verschil in de functieomschrijvingen die horen bij de nieuwe salaris/functieschalen! Een voorbeeld:
Als LC’er was het de taak aan de leerkracht om touwtrekker te zijn binnen het team om nieuwe onderwijsvernieuwingen te implementeren op schoolniveau en waar kon bovenschools. U zou nu denken, dat klinkt redelijk en past nu logischerwijs bij L12. Maar dat is niet zo! Nee, deze omschrijving valt nu onder de L11 salarisschaal. Dus als je in je oude LB (Nu dus L11, ik probeer zo duidelijk mogelijk te zijn) wil blijven, hoort daar dus bij dat je touwtrekker bent binnen je team en waar mogelijk ook op andere scholen. Wat je dan moet doen voor L12? Om als LC’er te voldoen aan het L12 eisenpakket moet je naast de omschrijving van L11 diepgaand onderzoek verrichten in samenwerking met onderwijsinstituten. Om maar een voorbeeld te noemen.

Allereerst, in het speciaal onderwijs wordt iedereen LB (nu dus L11) ingeschaald. Dus, iedereen zou een voortrekker moeten zijn binnen het team en waar mogelijk op andere scholen. Ik vind dat persoonlijk een matig plan. Dat iemand goed is in zijn werk voor de klas en de ontwikkeling binnen de school volgt en hieraan bijdraagt lijkt mij voor sommige collega’s helemaal goed. Daarnaast leveren we in het speciaal onderwijs al specialistisch werk omdat we ons moeten specialiseren in ons eigen cluster. We werken allemaal hard genoeg (of je nu in het regulier of het SBO of SO werkt!) en hoeven echt niet allemaal een ontwikkeling in gang te zetten én hier een leidinggevende rol in te spelen. Liever niet zelfs! Denk je eens in, in hoeveel punten elke school zich moet vernieuwen! En hoeveel werkdruk het met zich meebrengt. Matig plan. Maar wat mij vooral stoort, is dat ik dit niet wist. Er is niet gecommuniceerd dat de nieuwe naam een nieuwe functieomschrijving mee zou brengen en dat deze nieuwe omschrijving verzwaard is ten opzichte van de omschrijving hiervoor.

Er zijn meer voorbeelden, hier zijn de nieuwe functieomschrijvingen te lezen. Misschien ben ik te kritisch als ik deze nieuwe functieomschrijvingen zo bekijk en aanstip in deze blog. Maar als we het hebben over werkdrukverlaging, werken dit soort zaken in mijn optiek averechts als het gaat om mensen te motiveren te komen werken én te blijven werken in het onderwijs. Ik wil lesgeven. Kwalitatief goed lesgeven aan mijn cluster 2 leerlingen. Ik houd van mijn werk en baal ervan dat ik mij bezig moet houden met randzaken als salaris en werkdruk. Ik wil gewoon een goede juf zijn en elke dag tijd hebben om al mijn lessen goed voor te bereiden. Daarnaast wil ik een professionele collega zijn die meegaat én meedenkt in onderwijsvernieuwingen en dit mét collega’s neerzetten op de werkvloer. Punt. Lieve collega’s, zet ‘m op met staken vandaag!