Het begon allemaal 5 juli om 04.00 uur toen mijn wekker ging. Een kleine drie uur later vertrok mijn vliegtuig richting Praag! Ik heb een hekel aan vliegen en was daarom blij dat ik in het vliegtuig naast een vriendelijke Amerikaanse jongen kwam te zitten, die ruim een jaar eerder in Praag is gaan wonen, gewoon omdat het kan. Levensverhalen uitgewisseld en wat goede tips gekregen wat betreft bezichtigingen en uitgaan, waardoor de vlucht omvloog. Nicely done!

Aangekomen op het vliegveld werd ik opgewacht door de assistenten van de Summer School, en samen met een dame uit Georgië, ging ik met het openbaar vervoer naar de Summer School Venue. Vanwege de vroege vlucht en de vroege aankomsttijd, was het nog niet mogelijk om in te checken en te registreren, dus wij sloten aan bij een jongen uit Kosovo en we liepen richting het centrum om alvast Praag te verkennen. Een leuke, doch lange wandeling en ik was blij dat ik tegen twee uur mij kon registreren en kon inchecken in het hotel. Hier heb ik mijn Russische roommate ontmoet. Tijdens het avondeten ontmoette ik meer mensen van mijn groep (education group) en ’s avonds met de Nederlanders (en de niet-Nederlanders die mee wilden) het voetbal gekeken. What a day!

De volgende dag waren de eerste lectures, waarbij de nadruk werd gelegd op de historie van het onderwijs in Tsjechië (communistisch) en het huidige onderwijs in de V.S., met nadruk op Special Needs. Dit laatste was voor mij niet vernieuwend, hier gaat immers mijn studie over. De lectures over het communistische onderwijs gedurende de week vond ik wel boeiend. Het heeft mij laten zien hoe lang onderwijs erover doet om te veranderen (Lees: sinds 1989 is Tsjechië niet meer communistisch, maar het nieuwe onderwijssysteem is er pas sinds 2004. Wat hebben kinderen geleerd in die 15 jaar ertussen?) en dat er nog steeds landen zijn die, gedeeltelijk, werken met het communistische onderwijssysteem. Daarnaast heb ik deze week kennis mogen maken met het onderwijs in het Verenigd Koninkrijk en hebben we gedebatteerd over de veranderingen en verschillen in het onderwijs.

Natuurlijk heb ik ook mogen genieten van de stad Praag! We hebben een tour door Praag gehad, met schitterend weer, wat de stad nog mooier maakt. Halverwege de week hadden we een vrije dag en heb ik Praag verder mogen verkennen. Natuurlijk moet ik niet vergeten te melden dat we ook hebben genoten van het nachtleven in Praag: een mooie boat tour over de Moldau en een club met vijf verdiepingen met verschillende muziek- en dansstijlen. En niet te vergeten het Prague Beer Museum. Twintig taps en aan het eind van de straat van het hotel. Ik durf het wel de stamkroeg te noemen.

Het leren kennen van verschillende culturen uit verschillende landen en werelddelen was een enorm leuke ervaring. Zo heb ik de Amerikaanse cultuur, de Canadese cultuur en de West-Europese cultuur (Frankrijk en Engeland) beter leren kennen, maar ook de Oost-Europese (Polen, Georgië, Kosovo) en Russische cultuur beter leren kennen. Samen met deze mensen heb ik gezongen, gedanst, geleerd en vooral gelachen. Ik voel me een rijker mens, met nieuwe vrienden. Dear Summer School friends, if you’re ever planning a visit to Amsterdam, my door is always open. See you guys soon!

Morgen is het mijn laatste dag van dit schooljaar. Mijn eerste schooljaar in het ZMOK-onderwijs.  Toen ik afgelopen zomer last-minute besloot de opleiding Master SEN tot gedragsspecialist te gaan volgen, moest ik in zeer korte tijd een plek vinden om de praktische kant van de opleiding goed te kunnen doorkomen. Wat mailtjes eruit naar oude stagescholen in de hoop een plek te kunnen vinden, leverde weinig op. Daarnaast bedacht ik mij dat, zeker omdat ik nog geen baan in het onderwijs had, de wereld voor mij open lag. Was het niet veel interessanter om op zoek te gaan naar een school die ik nog niet ken? Een school die goed aansluit op mijn studie? Speciaal onderwijs? Cluster 4 onderwijs, waar kinderen met ernstige gedragsproblemen les krijgen? Ja, dat zou misschien wel veel interessanter zijn.
Google bracht uitkomst, samen met wat mooie connecties. Zo kwam ik terecht bij mijn school. Mijn school ja, want zo voelt het.
De eerste weken heb ik mijn ogen uitgekeken. De kinderen zijn anders dan in het regulier onderwijs. Anders vanwege hun gedrag, maar ook vanwege hun wilskracht en doorzettingsvermogen. Als het niet lukt, moeten de kinderen het weer opnieuw proberen. En nog een keer. En nog een keer. En dat doen zij. Petje af, want als mij iets niet lukt, ben ik er al snel klaar mee. “Laat maar”.
De maandagen  stond ik al snel zelfstandig voor de klas, waarbij mijn begeleider weliswaar aanwezig was, maar de klas aan mij overliet. Inmiddels is het niet alleen de maandag, maar sta ik drie dagen in de week zelfstandig de klas te draaien. Dat vertrouwen in mij heeft mij dusdanig veel zelfvertrouwen gegeven dat ik weet dat ik dit kan. Geen kind is mij te moeilijk, geen groep is mij te lastig. Niet te vergeten dat het wel eens tegen kan zitten natuurlijk, maar (toch dat doorzettingsvermogen?) de volgende dag kan ik weer met frisse moed beginnen. Dat maakt dit type onderwijs leuk: elke dag is een complete verrassing. Je weet nooit hoe de dag zal verlopen, wie er een goede bui heeft en wie vandaag moeite heeft met zijn gedrag of met zijn leren. De kinderen zeggen de meeste bijzondere dingen op een dag (zie ‘quotes’), maar kunnen ook de liefste en mooiste tekeningen voor je maken. Prachtig vind ik het.
Lesgeven wilde ik al van kleins af aan. Laatst vond mijn zusje de klassenmap van toen wij ‘schooltje’ speelden. Naarmate mijn studie aan de Pabo vorderde, wist ik dat ik de omgang met kinderen die als lastig worden ervaren, mij eigen wilde maken. Na een jaar kinderopvang in Oud-Zuid heb ik dus de beslissing genomen mij te verdiepen in het gedrag van leerlingen.
De studie heeft mij tot nu toe veel opgeleverd. Veel theoretische inzichten, diepgang in mijn eigen visie betreffende onderwijs en, vanuit mijn verplichte stage, een baan. Een jaar geleden had ik niet durven dromen een baan te krijgen in dit type onderwijs, dat dit type kind mij goed ligt en dat ik met veel plezier mijn steentje bijdraag aan de toekomst van deze kinderen.
Mijn eerste (leer)jaar ZMOK zit er bijna op. Tot volgend jaar!